İsmail Eser Şiirleri - Şair İsmail Eser

0

TAKİPÇİ

İsmail Eser

Eğer hakkıyla sevdiyse
öperim alnının orta yerinden,
yok eğer hakkıma tecavüz ettiyse
acılarımı sineye çeker
sözlerimi saplarım en mahrem yerinden...

Devamını Oku
İsmail Eser

Sen eli yüzü hasrete bulanmış kadın!
çocuktuk, gönül kumbaramdan çıkan
tüm birikmiş aşkımı,
misket gözlerine yatırdım
arka sokağın boş bir arazisin de
topuklarına sıkmıştım ben ayrılığın,

Devamını Oku
İsmail Eser

Bir ayağı eksik olan sandalyenin dengede duramayacagı gibi
sensizlikte benim dengemi bozuyor.
Herşey kitabına göre olacak değil,
önüne konulan aşka çözümler üretemedin,
sen benim hayatımın oparatörüydün;
sana yetki verende kabahat...

Devamını Oku
İsmail Eser

Ortasını bulamadık şu gidiyorumların, iki dudak arası tutsak olmuş bir gitmenin mağduriyetini, yokluğunla ödeyerek acılara kucak açtım, kendi düşen aglamaz ama; yanlızlıga düşenin de yarası kabuk bağlamaz...

Devamını Oku
İsmail Eser

Geceler koynuna alırken sessizliği,
ben hep tenha köşelere koydum sensizliği.
Köşe bucak uzak tutmaya çalıştım ayrılığı,
ama fayda etmedi...
Ben gitme dedikce sen gittin,
artık benim dünyamda herkes,

Devamını Oku
İsmail Eser

göz çukurlarına yerleştirdiğin ihaneti,
temiz bir hayata maal etmeye değermi,
bu gece ayrılıgı başucuma yerleştirdim,
yerin yok artık yatagımda,
kimin p*z*ng gönlü varsa orda filiz versin sevdan...

Devamını Oku
İsmail Eser

Hudud sınırlarını aştı bu gece öfkem,
kanına kıydım umutlarımın,
zindana kilitledim cesedini,
güzelliğine bir kibrit çakıyorum

Devamını Oku
İsmail Eser

Bırakın artık renkli haplarla
demode intihar girişimlerini,
bu aralar en büyük intihar
göz çukurlarındaki mavi okyanusa
yüzmeyi bilmediğin halde atlamak...

Devamını Oku
İsmail Eser

Benimde sizler gibi hayallerim vardı,
ta ki onun gözleri beyaz bir çarşaf olup
beni kefenleyene kadar.
Senli düşlerimi bir sokak arkama bıraktım,
barikatlar kurdum, ölümle yaşam arasına
ama ne çare ölüm kaçınılmaz, ecel sen olunca..

Devamını Oku
İsmail Eser

Kaç kere kırılsa haktı aşk bu bedene yasaktı. Yasaklarını da çiğnemiştim oysa, ilk sözü gözlerinden yüreğime dökülen bir şiir olmuştu, adı varoluştu bu bir sonunu ölüm var etmekti, ölümü de kabul etmekti onun gözleri,mutlu ettiği kadar mutsuz olmamada denkti onun elleri, elleri ki bir elveda için el sıkışacak kadar beni yok etmekti, geceleri uykusuzluktan şişmiş gözlerime sabahlara kadar geçmişi rimelliyorum, hani şu halimi görsen inan sen vazgeçmişliğinden utanırsın...


İlk demiştim aşk demiştim
adını hece hece her gece
yastığımın altına ben iliştirmiştim,

Devamını Oku