sen benden kopuk ben dünyadan
sen yokken muhtaç gönül..
sadakatsiz sevgilerden davacı
baharlar kar fırtınası..
yokluğun her günü ölümcül..
seni bekler gibi düştüm yollara
bilmem bende düştümmü aklına
hasatında kaldı yalın ömrüm
bahar düşmedi daha bağına
sen gelirsen açacak bütün çiçekler
sen gelirsen yolların yeşerecek
dünyanın harami duyguları var
sakın ha gönül yakma kendini
akılla verilir en büyük karar
bir kuru ateşe atma kendini
ayazda durupta olma aklından
bir gönlüm var arsızmı arsız
ne yaptığını bimez durumda
aşk yönünden bahtsızmı bahtsız
dilin söylediğini duymaz durumda
ey gönlüm uslan geçiyor hayat
koptuki can parçası bedenden
ben seni atamadım gönül
herkes şikayetçi kaderinden
bende senden çektim gönül
darbenin darbesi bir kılıç gibi
bak yüzüme ne olur bir defa daha
kan damlıyor yanaklarından
tut ellerimi içinde ellerinin
akıp gidiyor zaten kahrolası zaman
güller ağlıyor gözlerinde sanki
gözbebebeklerin kıpkırmızı
Bir meleksin bir masum çiçek
Gönül bahçemde bir goncasın
Dilimde tatlı sözsün eskimeyecek
Ömrün hüzün görmesin kızım..
Dünya amansız nehir,
Alıp götürüyor ne varsa
Sen bari dur cancağızım
Sen bari dur sol yanımda
Bizimde kapımızı çalar ecel
Korkumuz ölümden değilde
ya sabah anarım yada akşam
ismin bir an düşmez dilimden
seni görüyorum nereye bakasam
çok görme yoksunum senden
unutuldum sanma sakın yaralı gülüm..
adın nefes gibi ekmek gibi dilimde..
hayatın zorunda çıktınya karşıma..
döndüremedik feleğin çarkını tersine..
olmaz diyemedik ikimizde ayrılığa..
gönlümün ücra köşesinde hala gölgen..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!