Yüreğim kabaran denizlere dönmüş
Gözlerim uykuyla düşman
Parlayan yıldızların kandili sönmüş
Karanlıklar ışığa düşman
Bekliyorum uzaklardan
Ah bir gelsen.
Bir umutsun bende
Geleceğim herşeyim
Hayallerimsin
Çoğu zaman yüreğimde sızı
Gözlerimde yanan ışıksın
Sen bir toprak
Susuz akşam sabaha çıkarmı sandın
Bir damlacık suyu esirgersin benden
Söylenen söz yürekten çıkarmı sandın
Kurşunun öldürmediği taş bedenden.
Yılların süslediği uzun yollardan
Yıllardır boşu yaşadık olmadı
Rüzgar gibi savrulduk durmadan
Durduk doluyu yaşadık yine olmadı
Sallandık,tutunamadık,zirveden...
Düşercesine indik adeta.
Güz yaprakları gibi sarı
Baharları tükettik hoyratça
İnsafsızca çiğnedik yağmurları
Toprak ve sevda kokan havayı
Sindiremedik doyasıya
sen karlar yağınca gel.
Son bir ışık yansın gözlerimde
Tüm damarlarımda kan hızlansın
Tutulsun dilim damağım
Konuşamıyayım, karşında öylece
Öylece kalakalayım.
Hırçın dağ rüzgarları yalasın bedenimi
Deli gönlüm dağ gibi,çiçeklerle dolu benim
Rüzgarla savrulur aşkın,kalbimle hissederim
Ocakta ışıldayan kor gibi yanan yürekle
Savrulan yapraklar gibi başıboş avareyim.
Yüce dağların zirvesi gibi uzaklardasın
Sen,kıvılcımlar oynaşan bebeklerinde,
Umutsuzluk yaşatan gözlerim
Bir taştan heykele neden baktın,
Bakışlarını üzerinde neden bıraktın?
Sen ahenkle oynaşan dudaklarımda,
Etrafında taştan duvarlar var kalın,sağlam
Taşlaşmış bütün duygularınla sen kahraman
Kendi gözünde sen, yüce ve erişilmezsin
Benim gözümde kapıları kapalı bir han.
Nedir bu sıkıntı bu bitmeyen isyan sende
Hayatta yapayalnız dolaşırken
Senin büyük esrarına kapıldım
Dağıldım,eridim,dondum.
Kendimi gömdüm sıcaklığına
Çiçekleri koparırken senin için
Kuşları ürküttüm istemeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!