İsmail Alay Şiirleri - Şair İsmail Alay

-vardır-

Yüreğine sıkılan kurşunlar değil
Ellerine uzanan bir kılıç hiç değil
Gözlerine sığdırdığın gözler vardır
Her daim sana bakar,asla el değil.

Cennet vatanım
Kutsal toprağım
Ay yıldızlı
Al bayrağım
İstiklâlim,istikbalim
Erzurum,

Kar tabiatı resetler.
Nasip alır topraklar.
Huzur bulur,canlar.
Ortada,
Bembeyaz bir sayfa.
Büyük bir tablo var.

-sevgi bulutlu-
Bakışından belli asil olduğun
Yüzünden belli insan olduğun
Sevgi dolu o güzel yüreğinle
Sevgi bulutlu,yağmur olduğun.
*

dudakları yarılmış toprağın
hasret kalmış
çisil çisil yağan yağmura
yük değil ona
biriken sular...
o susamış,

-sevgiyi öldürmüş dilleri-
Baş ağrısı mı?
Gönül incinmesi mi?
Konuşmuşlar yıllarca
Bir söz diden çıkmış
İkisi birden fırlamış

seviyorum diyen
dilin mi yalan
yalanın mı söz
kalbin hangisine bağlı
sözüne mi
özüne mi

Büzülüp kalmıştım yokluğunda
Tamda başucunda,
Yağmur yağıyordu
Sırılsıklam
Tepeden tırnağa
Islatıyordu beni

Tipiden tipiye çıkıyordum.
Dışarıda ki kapatsa da yolumu
Bükemiyordu kolumu..
Karla örse de yüzümü
Üşütse de dışımı
Acıtmıyordu

TİPİ ESİYOR TİPİ
Bir özlemdir kar yağışı
Yağıyor ince ince
Semadan seyrediyor
Muhteşem bir ayışığı
Bembeyaz gelinliği ile