İsmail Alay Şiirleri - Şair İsmail Alay

Köy çocuğuydum diye,okumamı istememiştin be hocam
Üstümde,başımda bit bile aramıştınız,unutmadım hocam
Elbiselerim yamalıydı ama,anam çok temizdi,can anam
Elleriyle palto bile dikmişti,sen beni tanımadın be hocam.
*
Köy çocuğuydum diye,kahve köşelerinde ekmek yerdim

Oyuna dalmış çocuklar gibisin
Vermişsin kendini oyuna
Sanki bir düğünün davul sesinden
Duymuyorsun bile beni
Oyunu kaybetmiş bir çocuk gibisin
Çökmüş bakıyorsun ta uzaklara

Gözlerin mi güzel
Bakışların mı?
Bakışlarına mana veren
Gözlerin..
Gülüşüne hayran
Gamzelerin...

Senin hiç mavi balonun
Oldu mu
Bak benim var
Sakın patlatmayın onu
Balonum patlarsa
Ben ölürüm

YIL
Tükenirken gün gün
Gücümü tüketme her gün.
Alev sarmış dört bir yandan.
Canlarımı tüketme her gün.
Kesek,kayaya kafa tutmuş

-yok*çok-
Basına bakıyorum,baskı yok,askı çok
Millete bakıyorum umur yok,aksi çok
Vatana bakıyorum,seven yok,hain çok
Bir güne bakıyorum,hal yok,şehid çok.
*

YÜREKLER SEVDİKÇE
Hayaller gerçekleştikçe
yakınlaşır.
Yürekler sevdikçe.
Kelimeler seçildikçe
ısıtır.

Sevmesini bilmeyen yüreğin
Ne duası kabul olur,ne dileği.
Sevgi adına, yoksa emeğin,
Anlamı yoktur, dilden sevmenin.
Kalp,dile açılmalı,dil coşmalı
Seven kalp,yürekli can olmalı

Yar ol da,gözüne, gönlüne al.
Gözünde,gönlünde sakla beni
Verme kıymet bilmeyene sakın
Gönül bahçende sakla,gül et beni.
*
Yar ol da,diline,sözüne koy beni.

YANIYOR BUCAK
Bayırda bir Bucak yanıyor
Bucak ta yürekler kanıyor
Vurulmuş alnından yatıyor
Vatanı uğruna Türkmenim.
*