İsmail Abalı Şiirleri - Şair İsmail Abalı

Felâket ortasında bir küçük kız
Yetişmeyen çadırlı al hilaller
Ve rüzgarın savurduğu hayaller

Metânetiyle ağlıyorsa yalnız
Vaatle doymayan yetim bebekler

Hislenir kalbim her yerinden
Eski bir şarkım tâ derinden

Gönlümün kabrindeydi sandım
Gömdüğüm yerden ben çıkardım

Ya rab beni kepçe eyle
Viran yeri kazar olsam
Bin kanatlı serçe eyle
Enkazlarda gezer olsam

Su olaydım bidonlara

Gene gezip şiir yazdım
Bana kızgın surat gerek
Farkındayım bu kez çözdüm
Sözlerime sanat gerek

Neler gördüm neler duydum

Damda baykuş acı acı ötüyor
Yiğit babam ter içinde yatıyor
Son sözlerin yüreğime batıyor

Babam deyip avaz avaz ağlasam
Kabrin gören gözlerimi dağlasam

Üç kuruşla teşvik olur
Ranta daldı bizim hoca
Ataması çevik olur
Yolu buldu bizim hoca

Hoca dedim laf gelişi

Sığmaz idin koltuğa
N'oldu sana yiğidim
Alışmıştık bolluğa
N'oldu sana yiğidim

Üzerine çökmüşler

Gittim gezdim şu Urfa'yı
Kebap yedim yağ içinde
Evliyalar kabre konmuş
Kazıkçılar sağ içinde

Göbektepe tarih saçmış

Alt katımda bir eşşek var
Öküz gibi geğiriyor
İnsan değil süzme davar
Avaz avaz bağırıyor

Uyku uyur gündüz iken

Gel Iğdır'ı şimdi bir gör
Artık bize asfalt geldi
Passat'ı sollardı traktör
Artık bize asfalt geldi

Tekerlekler karbüratör