Islıksız Şiiri - Kağan İşçen

yalanların çocuğu olamadım kendimi kandırdığım çok oldu ancak.ama sadece kendimi.yalnızlık belki kandırmaktır kendini.oyunların adamı ben değilim. sensiz bu şehrin masumane sokaklarında at koşturduğum ve köhnemiş burjuva neonlarında sensizliğin anlamı üzerine düşündüğüm çok oldu.inan sabahlarına uyanamadığımız yalancı hayatların çıkışı yok sığırcık kuşum.
yalanlar yaralı o kuşun kanatlarındaki titrek örselenmişliktir bana inan.ne mutlu yalnızlığımıza.biz günün adamı değiliz.olamayız.sonumuz madaralık olsa olsa.
zamanı bırakalım zamanı düşünmek yakışmıyor bize.zamansızlık bizi bizle tutuşturan.zaman kopuş biteviye.zaman yalanların zorlaması benliğimizi. tepkilerimiz,gülüşlerimiz,düşlerimizin gözlerimizde alevlenmesi,soluğumuzun hiç değişmez kokusu,yaşamamız evreni düşüncelerimizde ve yüreğimizde zaman.
zamanı birlikte aşabilir,yener,anlamını yokedebiliriz ancak.bu senin anlık düşlerinde benim olduğumu bilmene bağlı.
aşk çocukken mahallenin kızlarının ismini duvarlara çişimle yazmama benzemiyor ki hiç.
mahalle aşkımın küloduna bakıp rüyalara dalmam hiç olmuyor.onlar çocukluğumuzun zamanı aşmaları olur olsa olsa.
seni her köşemde saklıyorum nasıl oluyorsa.bir sokağın ucunda dururken gölgeler oluyorsun.üşüyorum gözlerime dalıyorsun sokak lambalarının loş ıssızlığında.
ıslıksızım yavrum.seni koşmayı özledim.hani nerde 'arkadaş ıslıkları'? nerde' sır ettiğimiz' evden çıkış saatlerin.dövdüğüm fırıncı çorçocuk sahibi be aşkım.sinema hala üç film birden.incir ağacının altında kıpkırmızı öpüştüğümüz yıldızlı geceden beri bir hoş oluyorum yıllaryılı.
ah be yavrum be dizlerimin dermanı,gözümün feri,ışığı yüzümün bana öyle bıraktın ki yokluğunu serseriyim hala.kalem kağıt zulamda yaramazlıklarım bitmiyor hiç.
ilkokul öğretmenimi buldum.inanmıyor öğretmen olduğuma.acıdı çocuklara garibim.seni ve aşkımızı sordu.o gitti aşk kaldı dedim.bir de hiç kırmızı kalemim olmadığını hatırladı.ağladık birlikte.
ıslıksız olmak sensizlik kadar ekşitse de yüzümü serçeler hala balkon diplerinde,ağlamaktan öldürüyor bu beni.yediğim dayaklar bile koymuyor bu kadar aşkıım ikigözüüm müzmin hastalığım benim.