İsli Lamba Şiiri - Harun Kıdı

Akşam kızıllığı düşer ya şehrin saçlarına,
Beliklerinde kırmızı kurdele gibi…
Şair olmak isterdim seneler evvelinde.
Lambanın yanındaki kağıtlara mısra mısra,
Anlatmak isterdim kora dönmüşleri,
Söndürmek isterdim parşömen kenarlarında.

Kalemsiz, kağıtsız kalmak…
Duvarlara kazımak içimdeki harfleri,
Anlatabilmek isterdim şairane.
O zaman susmuşluğum şiir olur diye.
Hani şu hiç anlatamadığım var ya;
Renk olsa gri, koku olsa ıslanmış toprak,
Cisme bürünse sen,
Ama hiç söze düşmeyen…

Rüyalarımı diyorum, yazsam mı?
Ama bilmem olur mu onda da hep sen varsın.
Şiir düşermiş ya şairin bahtına,
Lisan düşmüştür kim bilir belki sevdasına.
İçimde titrek yanan ateş tepemde kapkara,
Masamda ki islenmiş gaz lambası misal…
Susmak düşer ya kiminin de bahtına
Bak işte susuyorum…

Ne bileyim işte şiir olmak kendi kaleminde,
Yani şair olmak kendi şiirine.

Aklımda bir şeyler var yazsam mı bilmem.
Nefesimde bir yangın,
Kağıtlar tutuşur diye korkuyorum.
Mısra mısra geliyor adın dudaklarıma,
Ah diyorum bir şair olsam…