Dudaklarının kıyısından döndüm ilk, boğulacağıma emindim
Yüzme nedir bilmeden bir okyanusun en dibine inmişim
O an dalgan vurdu üst dudağıma
ve birden çekip gitti o güzelim fırtına
ne dalgayı unuttum, ne de yüzümün pruvasına vuran güneşi
hem söyler misin, ne gerek vardı böylesi ıslanmaya?
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta