Islanmak Şiiri - Güney Güneyan

Dudaklarının kıyısından döndüm ilk, boğulacağıma emindim
Yüzme nedir bilmeden bir okyanusun en dibine inmişim
O an dalgan vurdu üst dudağıma
ve birden çekip gitti o güzelim fırtına
ne dalgayı unuttum, ne de yüzümün pruvasına vuran güneşi
hem söyler misin, ne gerek vardı böylesi ıslanmaya?

Unutamadığımız her an için delirmiş olmalıyız
çünkü neden diye düşünürken geçiyordu zaman
kuru dudaklarımızdan ne varsa arda kalan
sanıyorduk ki şu an dışında her şey kadar yalan
ruhumun koyuna vuran kalbim, ister isen haydi kalk oradan
ceplerine umut doldur ve yalanlarla oyalan!