Şu gönül akşamlarının kızıl karanlığında,
Nice gonca kapanır,sessizce ağlayarak.
Sabah yorgun uyanır,garipler yatağında,
Islak tepelerden kayar acılar çoğalarak.
Solgun yüzlerden süzülen yaştır dökülen,
Karanlık gecelerin çadırında dinlenirken,
Garibin çığlığından yankılanır hep dertler,
Islak tepelerden sabahlara,üzülerek iner.
Vaha hayaliyle kumsalda eserken rüzgar,
Savrulur tepelerden,titreyen gölgeler gibi.
Issız kuyuda serinleyen,hangi baharı arar.
Kuruyan dallarda sarkan yapraklar misali.
Sessiz vadilerin çatlayan toprağında ekili,
Gönül heybende nice umutlardır taşıdığın.
Şu ıslak tepelerin sevgi bulutlarında dikili,
Dalgalanan son damladır,elinle topladığın.
Kayıt Tarihi : 16.5.2006 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!