*Islak Gözlerin Hikayesi*

gözyaşlarımın tuzundasın tadını ezberlediğim
sana bakmak hüzünlendirir bulutlarımı
korkak gözyaşlarım süzülür yanaklarımdan sessizce
sen duymadan

saksıdaki çiçeğim küseli aylar oldu
ne açar
ne solar
beyhude bekler neşeli sözlerimi
gülümsemeyi unutmuş dudaklarımdan

yalnız mevsimler gelip kapımda durmuş
süpürdüğüm yaprakları isterler
bomboş avuçlarıma duvarlar amin der
tablodaki kız ağlar

çocukluğum düşer aklıma
ve bir ağaç belirir
üzerinde isminin baş harfi
rüzgar kokunu getirir
gözlerimi her kapadığımda
tenim alev alev yanar
seni her düşlediğimde

ah gözlerim
bilirler her kapandığında
koynuma aldığımı seni
bu yüzden olmalı
hiç görmek istemez
sensiz doğan güneşi
ya ellerim
çaresiz kalmış ellerim?
içlerinde çizgilerin saklı
beklerler ellerini.

boş odadaki vazoda
umutla bekler papatyalar
yağmurlara hasret topraklarını
kıcasık ömrü varken
yapraklara ihanet etmez kelebekler

karanlık gecelerde
asar kendini yıldızlar
gölgen yükselir
ay tutulur
aklıma her düştüğünde

bilirim
bir yerlerde
ellerimsiz yaşadığını
aynı yağmurlarda yürüyemeyeceğimizi bilirim
her kalabalıkta
gözlerim yorulur seni aramaktan
oysa
gözlerimde bilir ki
ben senli zamanlarıda
senide
kaybettim…

26/03/2007