“Ol” emrini duyurunca,
Cümle varlık ayan oldu.
Halkı murat buyurunca,
Kendi zatı pinhan oldu.
Hayat ilim iradesi,
Kudretiyle geldi sesi,
Duyup gören sır perdesi,
Açıldı dil lisan oldu.
Çamuruna tav verince,
Ruh üflenip can gelince,
İsimleri öğrenince,
Âdemoğlu insan oldu.
Bunlar bilinmeyi seviş
Sıfatlarla işliyor iş,
Zatındandır geliş gidiş,
Tecelliler ihsan oldu.
Bir dem başka ecel gelir,
Ona diyet bir can verir,
Hâllenene Mansur denir,
Burada Hak mihman oldu.
Âlemlere rahmetinde,
Muhammed var hazretinde,
Şu dünyanın sahnesinde,
Şarta bağlı imkân oldu.
Benim değil gönül evi,
Onda sevi dolu sevi,
İki cihan üstü deyi,
Yaralıya iskân oldu.
10.12.2011…Mustafa Yaralı
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 10.12.2011 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!