Iska... Şiiri - Osman Coşkun

aklımdan neler geçiyor sana dair
bir bilsen ne şehirler kuruyorum
yüreğimin telaşından aşklar çıkıyor
deniz mavisinden utanıyor ben gecelerden

avuçların sıcak iklimler taşıyor üşümelerime
ben ki sevdiğim kitabın son sözünde ağlarım
bitti diye
diyorsun ki bitti ve ağlama diyorsun

ben ki ne şehirler kuşanmışım bu gece
aklımdan neler geçiyor sana dair
üşümelerimi düşünüyor musun
ellerin sıcak iklimler barındırırdı

saçların türkülerime eşlik ederdi
seni yağan kar gibi şefkatli öperdim
şehrin karanlık sokakları aydınlanırdı
yıldızlar yüreğinden kayardı, biterdin…

ağlama diyorsun
ben ki sevdiğim kitap bitti diye ağlarım
şimdi sen yarım kalmış bir şiir olarak duruyorsun karşımda
avuçlarından sıcak iklimler sakla
çiçeklerin ellerinde kalsın
gözyaşlarımla ıslanacaksın…

yüreğimde ne yangınlar var sana dair
şehirde kaç yabancı sevda saklanmıştır
ve sana kaç aşk yasaklanmıştır
maviler düşüyor üstüme denizlerden
ben yalnızlığımda utanıyorum gecelerden

şehrin karanlık sokakları intihar uçkurunda
yıldızlar yüreğinden kaymış, bitmişsin yavrucağım
unutulmuşsun, nefesinden sıcak iklimler taşardı
ısınırdık…

giderdin ve bu gidişle biz
ıslanırdık…
çiçekler işte bu sebepten solmadı yavrucağım
telaşlarını yeni sevdalarına sakla…

uyanır elbet bütün karanlıklar
sana da güler gün yüzü görmüş menekşeler
avuçlarından sıcak iklimler sakla düşlerine
gözyaşlarımla sana birikiyorum, ıslanacaksın
gir gözlerimden içeri, yine aşkı ıskalayacaksın…