Isıtmaz Gayrı Şiiri - İbrahim Kılınç

Güz'ün fırtınası,kış'ın kar'ısın,
Dönmen de içimi ısıtmaz gayrı.
Zannetme ki halen,gönül hâr'ısın
Dönmen de içimi ısıtmaz gayrı.

Sen aşkı sevdayı saçıp savurdun,
Kızgın sac üstünde,gönül kavurdun,
Böyle bir sevdaya burun kıvırdın
Dönmen de içimi ısıtmaz gayrı.

Çoklar yoktan çıkar,yok ise,çoktan,
Ak karadan çıkar,kara da aktan,
Dal gövdeden çıkar,gövde de kökten,
Dönmen de içimi ısıtmaz gayrı.

Doğa'ya aykırı,bal yeşil olmaz,
Her doğan gün sana,al,yeşil olmaz,
Sen kökü çürüttün,dal yeşil olmaz,
Dönmen de içimi ısıtmaz gayrı.

Gün gelir ağarır,baht'ın karası,
Kabuk bağlar elbet,gönül yarası,
Sana gelir acı çekme sırası,
Dönmen de içimi ısıtmaz gayrı.