Işın Yürekli Dost,ta...! Şiiri - Burhan ...

,

,
dışarıda bahar havası,
şehre ise yağmur yağıyor
ben penceremde,
ütopyalarımı imgelemekteyim,
sırılsıklam...
çiseleyen yağmurun,
toprağa her düşüşünde,
ciğerlerime kadar işliyor,
toprak kokusu.
bu kentte yabancıydım,
bütün imgelerimi,umutlarımı,
hatta,
en sevdiğim dostlarımı,
bu acımasız şehirde kaybettim.
kin duydum,nefret ettim,
şerefsiz diye haykırdım şiirlerimde...
bu kaçıncı,
ocağımı söndürdüğü,yardan ayırdığı,
kaç oğul kaybettim baharında.
bu şehre karşı,
böğlesi bir olumsuzluk içindeyken.
dost kazandırmayıda biliyormuş,
bu acımasız kent,
hemde en umutsuz anında.
tam terk etmeyi düşünürken,
öğlesi bir dostla tanıştımki,
sencesi,bencesi değil,
mutlak bir doğru gibi girdi hayatıma,
ona o kadar alıştımki,
toprağına tutsak çiçek gibi,
soğuk gecelerime,
sıcacık bir el,
sevgiyle gülücük dağıtan,
bir çocuk,
şefkat veren,
bir Baba eli,
bir Anne kucağı kadar güvenli...
sevda yüklü bir yar gibi duygusal,
bir memleket özlemi gibi anlamlı,
bir o kadar güzel,
ve ışın yürekli bir dost.
işte,sırf bu yüzden,
seviyorum bu şehri.
bu şehirde,
umudun tükendiği yerde,
bir başka umut doğuyor hayatına,
ne yazık ki,,,!
umut ta,umutsuzlukta,
ve sevdalara yolculukta,
günü birlik yaşanılıyor.
bu şehre tutkunluğumuz,
bu yüzdendir,
ne terk etmeyi,
nede kalmayı biliyoriz...

(istanbul/2005)