On beş yaşında bir çocuğu ölüm korkusu sarar mı?
Otuz beş yaşında sarmış Cahit Sıtkı'yı!
Ortasında değilim ki ömrümün,
Daha başlamadı ki hayatım...
"Şakaklarıma kar mı yağdı?..." demiş şair.
Daha beyazlamadı ki saçlarım.
Zamanla bende değişeceğim,
Resimlerime bakıp bende güleceğim...
Hayal olarak hatırlayacağım aşklarım olacak
Özenle hazırladığım bir geçmişim olacak.
Daha düşeceğim, kalkacağım, yaralarımı kendim saracağım.
Ben uyuyup tekrar uyanacağım.
Ben neslime ışık, geleceğime cevher olacağım.
Belki her adımda tekrar ölümü hatırlayacağım,
Ama her adımımı yaşayarak atacağım.
Hem daha ben şair olacağım.
Kayıt Tarihi : 25.12.2020 19:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yola çıktık, yolumuz edebiyat...
Edebiyatın bir dalında açmak için çiçek.;
Şair olduk, ilhamımız "bal" naat...
Arıların kovanında dolmak için petek...!
Sizi de aramızda görmekten gurur duyduk kardeş.
Tebrik ederim. Yüreğinize sağlık sn Sudenur KAYA hanımefendi
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (2)