Her nefes biraz daha söndürüyor beni.
Sığınacak bir hatıra bile kalmıyor karanlıkta.
Kulaklarım bir ses arıyor;
fısıldıyor rüzgar,
Islak ve isimsiz bir mezar taşına.
Çürümüş bir sessizliğin içine gömüldüm.
Ne güneş doğmayı hatırlıyor,
Ne ay batmayı.
Toprak beni çağıyor.
İsimsiz o taş,
Benim adımı değil,
Pes edişimi yazıyor.
Kayıt Tarihi : 31.12.2025 03:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!