Ísimsiz Şiir II Şiiri - Burak Özkaya

maviye âşık, güzel insanlar.
hayat bir tiyatro gibidir;
her şey yalan, sahte.
bu meçhûl, karanlık yolculuğun,
baş aktörü de insan.

evet, insan.
insan yorgun, insan çâresiz.
bencilliğin ve kibrin ağında insanlık.

dağ, hava, orman;
her yer açık salon.
oynuyor, bu oyun.

yalnızlığın ve pişmanlığın,
vücûd bulduğu her ân;
sanki bir ders gibi, anlatıyor zaman.
bu zaman, sessiz.
öyle ki bu zaman, çok zevksiz.
hayallerin, maviliklerin sırtına vurulan hançer.
iyilik ağacına ihanet eden yapraklar.
güzel insanlığın,
masum umudunda.

BURAK ÖZKAYA