Bu hangi devrin insanı keke!
Özümün, sözümün kalmamış ki
hiç bir hükmü...
Yüzüme gülenler,
Boynumdan takar ipi...
Omzuna başımı yaslayacak
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta