Hiç büyümeyecek çocuk
Mimikleri taşıyor yüzün
Çiçeğin baharı terk etmesi gibi hüzün
Çalıyor duyargaları yaşam
Sert topraklara ekiyor seni
Artık hangi kapıyı çalsan’’hüzün mevsimi’’
Bilmek tiryakilikten doğar
Bir gün bir nefeslik nikotinle sıkışırsa yüreğin
Anla daralmıştır zaman
Anla ki; yalnızlık atlası insanın
Sensiz kalma başkalarında
Mavi oldukça yeryüzünde
Bulut gökyüzünün
Gökyüzlü düşlerde kanat sen
Adına kafiyeli sesler dizdiğim
Kayıt Tarihi : 19.6.2021 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Züleyha Altıntaş’a
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!