İsimsiz Mevsim Şiiri - Nilay Öcal

Sende, ümidimi kestiğim kayıp baharlar
Sende, dilimin ucuna gelen
Boğazıma düğümlenen
Yok saydığım yüce aşklar
Sen unutulmuş şarkıların,
Yürek sızlatan namelerin mimarı
Sen yağmurun ılık serinliği
Sen tomurcuğun güle durduğu mevsimsin

Limandan ayrılan sevda yüklü son gemi
Cesaret edip kendimi atamadığım
Ardından iç çekip gidişini seyrettiğim
Acı yerine tatlı bir huzur verensin sen
Kaybettiğim öbür yarım gibi
Her bozgunda peşine düştüğümsün

Sen bensin belki
Belki eksik yanım
Hem uzanmaya çalıştığım
Hem kaçıp saklandığım

Hiç bir yere koyamıyorum seni
Ne yüreğimin en içine
Ne dışına
Ne aşık olabiliyorum sana
Ne sensiz olabiliyorum

Sen de bilmiyorsun bu oyunun adını
Ne aşkım senin için ne arkadaş
Ne gelebilirsin yüreğime
Ne gidebilirsin benden daha öteye

Sen böyle kal isimsiz mevsimim
Sen bahar olma sakın
Biterse bahar karlar altında kalırız
Sen gül olma sakın
Hep tomurcuk kal
Kıskanırlar rengini, kokunu
Sen dönme yolundan
Süzül engin denizlerle başka limanlara

Kapını aralık bırak yeter bana
Bir mum yak sana gelen yollara
Bir şarkı tak sessizliğin eteğine
Beni bekle
Bitmeyen kavgalarımdan yorulup
Sana gelirim ruhumu dinlendirmeye
Fırtına koptu kopacak bende yine
Nasıl olsa düşerim senin peşine
Yorgun ayaklarımı sürüye sürüye

(Pulsuz Mektup/Etki Yayınevi/2007)