İsimsiz Mektup
Diyor ki:
Dağlar/taşlar, böcekler duydu,
Yer/Gök, yıldızlar dinledi, ağladı hâlime
Bir Sen işitmiyorsun,
Bir Sana ulaşmıyor feryadım!
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
ben bu şiiri okuyunca direk 'offfff' dedim sevgili halam.. insanların gururları, kibirleri, görmemek için elinden gelenleri yapmaları, hep ben demeleri, hep dünyayı kendi etrafında döndürmeye çalışmalarının neticesinde işte, oluşuyor ayrılıklar, hüzünler, sitemler, iç yanmaları.. oysa ömür denilen bu zaman dilimi gittikçe kısalıyor, küçülüyor bizler için.. oysa biz hep kör bir inada sevdalı yaşıyoruz, hem de delice..
gönlüne ömrüne sağlık, ellerin ve yüreğin dert görmesin :)
ÇOK GÜZELDİ METANET HALA
İyide ne zaman gelecek bu sevgili yoksa hiç gelmeyecekmi
yani hiçmi umut yok desene
ama sanıyorum gerçek aşk bu olsa gerek bakarmısın
Sıcağını ışığını yansıtmanın bahtiyarlığına kanacaksın...
Yandıkça çoğalacaksın...
Sevgin kuşatacak, bahara bürünecek kâinat...
Belki anlarsın o zaman bana ve kendine yaptığın zulmü,
harika dizelerdi emeğine yüreğine sağlık
kalemin daim olsun ve yürek sesin hiç ama hiç dinmesin inş.
isimsiz mektubun bir ucu da yanık üstelik. Sevda ateşinin kalpleri , gönülleri yaktığı gibi. yandıkça kül yerine geride kalan sevgi büyüyüp yangına dönüşen. Severek okudum. Yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta