İsimsiz İnsan Şiiri - Süleyman Zaman

İsimsiz İnsan

Kendini bilmeyen uçuk bir adem
Ders veriyor bana, içmemiş ki dem
Her dotça gelene, ben dostça gidem
Rumuzlarla yazan, isimsiz insan

Kuralsız olanlar, kaos yaratır
Söylerim gerçeği, kırılsa hatır
Etkilemez beni, him,sim,cin, yatır
Gizemlerle yazan, isimsiz insan

Yunus'ca büründüm, ete kemiğe
Varım gizleyeyim, kendimi niye
Düşmem ki ağyara, metafiziğe
Dirim dışı yazan, isimis insan

Kasırga misali, girdin bünyeye
Kendine nas verip, girme cezbeye
Vecde kapılıpta, kendin kıbleye
Benzetip de yazan; isimsiz insan

Dağların,Suların,Peykin, Yıldızın
Erkeğin, kadının, bebeğin, kızın
Makronun, mikronun, Kaos, Kosmoz'un
Vardır isimleri; isimsiz insan

Nice Mürşit,Veli, nice kamiller
Nice Felsefeci, nice alimler
Nice esrimciler, nice deliler
İsimsiz olmadı; isimsiz insan

Kesretin içinde, Vahdet'de vardır
Bunu görmeyenin, görüşü dardır
Varlık bilincine, ulaşmak zordur
İsimsiz bir şey yok; isimsiz insan

Zahhir aleminden, Batına girsen
Batında ulviyet, makamın bilsen
Çekilip uzlete, gizemle dolsan
Mekansız değilsin, isimsiz insan

Rehberim akıldır, yanıltır duygu
Her dostça gelene, duyarım saygı
Gizem uyandırır, özümde kaygı
Zamanım'ı tanı; isimsiz insan

Bu şiir gizemli insanlar için yazılmıştır.