İsimsiz Hüzün Şiiri - Rıza Baldede

İçimiz kış köşesi,
kuşun kanat sesiyle
ısındığımız an,
mutluyduk ikimiz...

Nasıl beklenilir!
Bilmem ki, dedim...
Giden bedenimiz,
kaygımız değildi...

Artık gül vermem
ve sonsuza kadar
taşırım bu isimsiz
hüznü...

Ben nasıl gidilir de
bilmem, bir şey de!
Yangın günlerinin
dumanı genzimde...

Sessizlik kolay da,
gürültünü özlerim...
Gözlerin yanından
ayrılmamamı söylerdi...

Deniz şimdi deniz,
sevda şimdi sevda...
Aramızdaki sırlar
şimdi sır kalacak...

Gülmenin bulaşıcı
bir hüznü varmış...
Senin aşk olmanı
istedim...

Bir kalbimi, bir de
camdaki kuşlarımı
kimseye vermem...
Benimle yürüseydin...

Gidenin ardından
nasıl yaşanılır bilmem;
unutulmak, sonbahar...