İsimsiz Duygular Şiiri - Osman Coşkun

Koparılmış bütün güllerin yaprakları
Her yaprakta bir hüzün,buğulu pencereler ardında
Yıldızlar korkak parlıyor uzak seyir döşünde
Görüş açıları enleme yaslıyor gizlerini
Unut arta kalan sevileri,yenileri kaf dağının ardında

Başka bir takvimin yaprak aralarında özleniyorsun
Her kopan yaprak götürüyor seni sevgilerden
Son öpüşten bu yana bir asır geçti lakin sıcaklığı
Geçmeyince geçmiyor işte yaralar
Merhemi olmayan yaraların başında geliyorsun
Oysa sevda ve ondan ötesi neyse tam merkezinde
Yaşanmış yada yaşanması planlanmış olanlar
Yalan kadar uydurma bir elveda sol yanağımda

Haziran ayının sıcaklığı yaklaşıyorken sinsice
Kim bilir belki de yokluğunun hararetidir
Bayır aşağı iniyor zaman ve kaşıntılı bir yara oluyor yitirilmişliğin
Kaça alınıp satılıyor ve kaç dakikamızı alıyor aşklar arası seyahatler
son serüven diye başlanmıştı oysa her aşka ve kaybedilmişti oyunlar
gök yüzünden bir parça keder düşse başım yarılır
susulup kandırılır düşünceler,bir sevdaya yasladık sırtımızı,yıkıldı…

süslenen lafların ertesi günüdür terk edişler
sen kandır kendini gittiğin yollar beni hatırlatır
çok bildik bir yalnızlık bekliyor olsa da
yine yokluğun en büyük sırdaşımdır

kandırıldıkça geriye gidiyordu düşler,aşk kendini hissettiriyordu
geçen günler geçecek günlerin acısını artırıyor ve ne sen kalıyordu nede ben…
uzun olacak yine geceler ellerinin sıcaklığı yalandan bir merhametle dokunduğunda
gözlerinin dokunuşuyla uyanıyorum…doğmayan gün hiç oluyor kayboluyorum…