İsimsiz Şiiri - Kevser Gülistan Çakır

Camlardaki yangınla başlar
İçimdeki yangın
Bir şeyler dolaşır içimde isimsiz...
Sokaklar haz vermez
Odam tat vetmez
Bir sarmaşık dolanır yüreğime
Özlem mi nefret mi bilinmez
İsimsiz...
Birden,
Hayatı düşünürüm
Ölümü düşünürüm
Bir çocuğa günah çıkartmak gelir içimden
Yalnızlığım gelir aklıma
Bir kırbaç gibi okşar yüreğimi
Mutlu günler...
Derken,
Bir erkek geçer önümden
Bir hikâye yazarım ona dair
İsimsiz...
Sonra kim olduğumu düşünürüm
Karmakarışık olur aldığım bütün roller...

Küfrederim
Şarkı söylerim
Yine de bir ad koyamam bu duyguya
Öylece kalakalırım sahipsiz
Ben, isimsiz...