İsimsiz Şiiri - Melike Çeliksöz

Takvim yaprakları daha doğmamış
Karanlık bir yolun sonu gibi
Suladığın o çiçekler solmamış
Işığın hiç sönmemiş gibi

Düşünceler bozulmamış insanlar
Taş kaldırımlar boş sokaklar
Sanki romada tarihin içindesin
Ne başı ne sonu olan bir yerdesin

Naif eden kelimeler cümleler sarf edersin
Suyu düşürür gidişini izlersin
Ben kendimdemiyim kendim ben değilim
Kalkana kadar hep yerlerdeyim

Kapat gözlerini o şehrin eski kokusuyla
Binaların eski dokusuyla
Kapat gözlerini ki içine işlesin
O bulamadığın yaşam bulmadığın zamanlar
Hangi günah bana verir geri yıpranmış teni
Hangi sevap iyi yapar içimdeki beni
Prangalara bağlı his saklıyorum içimde
Evet daha ölmedi

Sürçüyor dilim söyleyemedim
Kapanıyor gözlerim ama ölemedim
Düşünki yarınlar bilinmez
Sesiz hisler hiç silinmez

Ben anlatmak isterken ürperiyorum
Sen beni öperken
Donuk bi ten soluk bi tat
Ruh gibi sanki yok bi hitap

Sustur seni sustur ki dinlen
Ben insan değilim oluşmuyorum kinden
Ben bir düşünceyim var oluyorum inceden
Peki şimdi söyle ne der dinleyen

Mm