İsimsiz Şiiri - Ertürk Erkan Koç

Nihai bir deniz sanki bu düştüğüm
İçinde kalmışım
Bir ağırlık çökmüş gibi
Bir ağırlık
Sanırım iki saniye öncesiyle ile şimdim tutmuyor
İki saniyem sonrası da tutmayacak zaten
Cezb edici bir kokusu var içime içime çektiğimin
Çiçek gibi uyumak ,
Uyuşurken gitmek gibi bir yolda
Yolun sonunu görmeyeceğim biliyorum da
Adımlarım gittiği yere kadar işte
Sana kadar sanki

Bazı şeyler değişmiyor sanırım
Mesela gökyüzü hep mavi gözümde
Manchester
Hep kırmızı aklımda
Sen
Hep uzak gibi yanımdan

Dehlizler karanlıkta mıdır ?
Ya tebrizler ?
Tebrikler diyorum sana
Tebrikler

Suçu aklanmış cüretkar bakıp oynar karşımda şimdi
Hamlesini yapmadan kaybetmiştim zaten
Güzel sözcüklerim de vardı
Orda kaldılar
Unutmamıştım oysa
Getiremedim bildiğim için
Orda kaldılar niçin ?

Yersiz yersiz sevmek üzereyim hayta çocuğumu
Konuşması bal köpüklerinin
Tatlı da sevmezdim
Sevdim gülüşlerini
Şimdi vaktidir boğulmanın
Deniz bekliyor
Uzaktan
Uzaktan

Fırlatalım mı taşları ?
Sek sek sek seksin
Hatırlamıyorum
Sepyasın
Biraz eskiz

Ben de doladım zincirlerini elime
Sıktım yumruğumu
Soğuktur demir hep
Böyle alıştım
Değişmez bazı şeyler
Öyledir

Sayılar anlatmıştı durumu
Geç hatırladım
Yüksek ya da alçak
0 karşısında sıfırdır
Aşk
Ne toplamadır
Ne bölmedir ne çıkarmadır
Çarpmadır
sıfıra çarpıldım
Buydu düştüğüm boşluk
Pustuğum hiçlik

Anlarsın artık.