Onun yokluğunda bile varlığını hissediyorum; her an, her düşünce ona dönüyor. Gözlerimi kapattığımda, yüzü zihnime bir resim gibi kazınıyor. O kibar, zarif duruşu, etrafına yaydığı sakinlik, içimde bir huzur dalgası yaratıyor. Yokluğunda bile bu huzuru yanımda taşıyorum, sanki onunla dolmuşum gibi.
Onun zarafeti, sadece dış görünüşünden gelmiyor. Her hareketinde, her sözünde, ruhunun derinliklerinde yatan o incelik hissediliyor. Gözlerinde bir bilgelik var, sanki dünyayı defalarca görmüş ve her seferinde yeniden anlamış gibi. Her baktığımda, içimde bir şeyleri harekete geçiren, beni daha derin düşüncelere daldıran bir ifade var o gözlerde. Bu gözler, hem güven veriyor hem de içimi titretiyor.
Güzelliği yalnızca fiziksel değil; onun iç dünyasında, ruhunda yatan bir ışıltı var. Sözleri, tıpkı bir melodi gibi kulağımda yankılanıyor; her bir kelimesi birer şiir gibi aklımda kalıyor. Zihnime işlediği izler, silinmez; sanki her düşüncemin köşesinde onun bir parçası var. O kadar içten ve gerçek ki, onun yanında olduğumda, kendimi tamamen anlaşılmış ve kabul edilmiş hissediyorum.
O, yokken bile varlığını hissetmek, kalbimin derinliklerinde ona dair bir boşluk bırakıyor. O boşluk, acı verici değil, aksine tatlı bir özlem taşıyor. Gözlerinin ışığı, gülümsemesinin sıcaklığı her an benimle. Her şeyiyle özel, her şeyiyle başka… Onunla geçirilen zamanın kıymetini daha da iyi anlıyorum. Sanki onun yokluğunda bile, her an varlığını hissetmem için bir sebep bırakmış bana.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta