İsimsiz Şiiri - Zencefil Tekkaş

Çok şey küstü bana
Önce kelimeler
Zihnimden geçenler ve dilimdekiler
Dilimin ucuna gelip söyleyemediklerim
Yaşayıp da unuttuklarım
Çok önceleri inşa ettiğim değerlerim
Zevklerim
Ve zaman
Neler neler harcamadım ki kelimeleri geri kazanmak için
Olmadı.
Sonra hislerim küstü bana
Kahkahalarım sahteleşti Kolej emekçisi gibi
Sohbetlerim, dinlemelerim
Uykuya dalmadan ve uyanır uyanmaz ettiğim küfürler
Bakışlarım
Ve şimdi sevgi küstü yavaşça
O kutsal sandığım sevgim
Kurduğum hayaller
Umutlarım
Sevmeden hayatı ve insanları
Nasıl beklersin sevgiyi?
Kopuk, değil mi?