İsimsiz Şiiri - Giden Güne

Hayatı zamana, zamanı asra, asrı yıla, yılı aya, ayı güne, günü saate, saati dakikaya,dakikayı saniyeye,saniyeyi saniseye böldüler, insan oğlu

Ne gerek vardı!
Doğum, yaşam, mücadele, ve ölümdü,
Hepsi buydu!

Bunca matamatik işlemi yapan insan oğlu,
Kırdılar acı tok'a
Ezdiler fakiri, zengine
Böldüler toprakları sınır dediler
İnsanların uyruklarından,
Ve dahisinde kuyruklarından konuştular

Vasıf yüklediler vasıfsızlara
Köleden katil,
Katilden padişah var ettiler
Kurdular haremlerini
Satın altılar dişilerini
Unuttular analarını
Emeğe, hamallık yüklediler

Vurdular zamanın bölünmüşlüğünde acıları
Merhametli insan yüreğine
ALLAH kıymazken kulun göz yaşına
Arş titrerken buna
İnsan insana ağlamayı uygun gördü

Ağladılar, bir başkalarına
İsmine sosyalizim dediler
Ayaklandılar zamanın içinde
İsyancı dediler,
Bir başkasının hüznüne yürek koydular
İsimlendirdiler ahmak diye

Ne uğraş ne yorgunluk nedir bunca çaba
Doğdun, yaşadın mücadelen et ve öleceksin elbet
İnsanım, insan görmek isteyene
Yaşamın sizlerin üzerine
Mucadelem gözünden yaş akanlara
Ölümüm....

Bir mezarlıkta bir çınarım ben
Mutlak uğramasanızda
Birgün gölgemde mutlak uzanacaksınız
İnsanım dedim
Sevdam, aşklarım, mücadelem hayatım

Zamanın bölünmüşlüğünde
Bölündüm, böldüm kendimi
Sana insana acıya
.........