Çığırından çıkıyor bu yalnızlık
gönlümün devi oluyor alıyor avucuna
bile bile lades oluyor yaşam
aşk ağlıyor sokak ortasında
büküyor boynunu
kaldırımlar sırdaşı oluyor
saklıyor gözyaşını
acının yangınında kül olup dalıyor
gecenin mahremine
susulmuyor ağlaşıyor buseler
ıslak ama hüzünlü …
Kayıt Tarihi : 28.2.2012 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!