Susuyor gözlerim… Anlamsız bakışlar hakim artık senin öksüz bıraktığın o gözlere…
Yok oluşun en acı haliydi, seni yaşarken kaybetmek…Ve senin bensiz yarınlara yürümeni çaresizce seyretmek…
Güllerin anlamı yok artık benim için…
Seninle birlikte aydınlık akşamlar da gidiverdi…
Zifiri karanlıklar hükümran artık buralarda…
Her gece yalnızlığın o soğuk bedenine sarılıp uyumaya tahammül etmek ne kadar güç bir bilsen…
Izdırap kokan o saatler saniye saniye içime işlemekte…
Ama umudum, umudum beni her nefeste senli günlere götürmekte…
Oysa ki her şeye rağmen sevmeyi başarmıştık…
Mesafeler, birlikte olamayışlar, göz göze kalamamak, dizinde uyuyamamak…
Bütün yasaklamalara ve manilere rağmen sevmiştik…
Hiç hesapta yoktu ayrılık…Mutlu yarınlar çizmiştik hayatın tuvaline…
Yaşama daha anlamlı bakar olmuştuk…
Bir ömür birlikte güleceğimizi, birlikte acılara göğüs gereceğimizi yeminlerle işlemiştik tertemiz sayfamıza…
Nasıl olduysa bilinmez…Zamansız bir gidişti…
İstemeden de olsa bir gidiş…Bütün hesapları alt üst eden ve tüm güzel günlerin üzerine karanlığı serpiştiren bir gidiş…
Biz birlikte olamadık demiyorum Gülüm...Çünkü biz ötelerden sevdik birbirimizi…
Ve biz her sevda nağmelerinde aradık birbirimizi…
Kalemimin yüreği son kez senin ve tertemiz sevdamız için yazdı beklide…
Anlatamasam da her haliyle o güzelim sevdamızı, sonuç hep aynı ya… İşte anlamsız kılan budur, bütün yazılanları…
Elveda Gülüm…Gül demeye güller yetmese de sen, yine gülmeni hep içinde sakla sevdiğim…
“Bu yazılanlara bir isim bulamadım.Adını sen koy sevdiğim…”
“GÜLÜM, SENİ KÖRDÜĞÜM GİBİ SEVİYORUM…”
Mehmet Emin ÖzdemirKayıt Tarihi : 14.10.2007 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)