İsimsiz Şiiri - Ayhan Selçuk

Ellerimi kırdın ne diyeyim
Söyle nasıl söze gelsin kelimeler
Taş taş olup yağarken arşı alem
Nasıl beklersin gülmesini yüzümden

Nasıl da koşuyor, adımlıyor kırlangıçlar
Gökyüzünün bütün evlerini
Ne bir selam alan, ne bir merhabası olan
Yetim oluyorlar hepsi gönül bahçemde

Şahlanıp ta coşar mı tekbir
Kaçında bozgun oldu kaçında takdir
Baka kalmışken sahipsiz eller
Kime sallanır mendiller bu son sahnemde

Bir başıma kalmak değil ki hevesim
Nasılda kaçıyor yıllar elimden benden habersiz
Dur demem, diyemem küsmüşken menekşem
Firaklar yaşatıyor ümitlerim, başımdaki tellerim

Bak nasılda şakıyor bülbüller
İnan ki hiç bana gelmediler bir kez
İster miydin diye sorma olmadı ki başımda bir zikir
Elbette kalkardım, üstümden atarak ölü toprağını

Sus de bana ne olursun, sende sus de
Susayım, kapanayım kapısız mabedime
Bir yol bulursun elbet her şeyimi bildiğin gibi
Bulunca gelir misin ziyaretine gözlerimin