İsimler Cenneti Şiiri - Mehmet Cüryani

Kainatta her şey fani gölgedir,
Geçer gider sular, yıldızlar bütün.
Elde kalan “İsim” sonsuz belgedir,
Adeta kaymağı, bu tatlı sütün.

Rızıklar dağılır, yenir ve biter,
Ardı sıra gelir meyve, hububat.
Onlar da tükenir, silinir gider,
Kalır Rezzak, Mün’im; pörsümeyen ad.

Manzaralar görklü her yeri kaplar,
Ufukta derinlik, renkler, musiki.
Sanki bu güzellik kalbe ok saplar,
Aşık olur insan, sever her şeyi.

Ama silinirler bir süre sonra,
Sesler, musikiler bir bir kesilir.
Eser bir fırtına, eser bir bora.
Kalır hafıza da sade 'Musavvir'.

Güneş çıkar sabah, ışık sunulur,
Sonra gün batımı; ölüm şarkısı.
Ardından mührünü basar kalbe Nur,
Kalır bizde ismin sonsuz imzası.

Her an her dakika bu böyle olur,
Kainat var olur, yok olur sonra.
İnsan bu soluşta ölmezi bulur,
Yazının arkası ebedi tura.

Evet madalyonun bir yönü fena,
Diğer taraf beka kalbleri çeken.
Arar aşık yürek hep yana yana,
Bulur sevgiliyi geç veya erken.

İsimler Sıfata ışık yakarlar,
Sıfatlar tek Zat’a götürür bizi.
Varlıklar “Ya Hak” der gaybe akarlar,
Onun kudretinden gül dizi dizi..

Ey gönül uzan sen, maddeden öte,
Ya Cemil, Ya Celil, Ya Hannan Allah.
Diyerek gönlünü çevir bülbüle,
Şakı ömür boyu, ebedi sabah.