Her ismin anıldığında,
Duruyorum.
Sonra ben gidiyorum, biz geliyor.
Biz tebessümünde kaybediyoruz kendimizi...
Tebessümün dokunuyor en derine...
Ben düşünselliği kaybediyorum...
Hissiyat başlıyor.
Yok oluyorum...
Gözlerin, gözlerim oluyor.
Ben, sen oluyorum.
Birisi 'halit' diyor.
Kendime geliyorum.
İşte ismim ile, ismin arası...
Kayıt Tarihi : 26.7.2008 02:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yazana değil...yazdırana...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!