İşime Gelmiyor Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Düşünmenin de bir sınırı var.
Sınırsızlıkla başa çıkmak zor,
Sınırla da...

Kendimi çok iyi tanıyorum,
Ama kendime yabancılaşıyorum.
Birini çok iyi tanıyıp,
Ona yabancılaşmak nedir?
Belki sen anlarsın.
Ama sonun zamanlarında,
Çok vefasızım kendime.
Aklım;
Ona yaptığım haksızlıklara tahammül edemiyor.
Etse bile cezasını elbet çekiyor.
Kafam basmıyor bu aralar.
Galiba en başından beri de basmıyordu.
Gerçek hayat denilen bu gerçeklikle,
Henüz yüzleşemedim sanırım.

Güvensizlik sarmış dört bir yanımı.
İstemiyorum çek ellerini üstümden!
Sen ki bizi bitirensin...
Beni bitirensin...
Sarıp sarmalama beni o korkunç kollarınla,
Çünkü sen;
Varlığınla bir felaketsin...
Bak,
Şu an okuyanlar neler hissetti senin yüzünden.
Üstüne alındı yürekleri insanların.
Ey güvensizlik.
Hepsi senin yüzünden!

Kendine güvendirtmezsin insanı,
Az bir tökezlemeye.
Az bir savruluşa hemen bir sille de sen vurursun.
Beklemezsin ayağa kalkmasını.
Acımasızsın!

Bu aralar yerlerdeyim.
Kaldırım çiçeklerinin yapraklarını sayıyorum.
Belki de yanlış sayıyorumdur,
Gel bir yardım et!
Bilirsin,
Matematik konuşurken,
Benim duyduğum koca bir sessizlik...

Bu aralar sürünüyorum.
Şöyle bir kafama cila çekiyorum.
İnsanın sürünmekten kurtulması için,
Süründürene muhtaç olması ne acı.
Yalan mı?
Bu bitkiselliği bitirecek olan,
Kıytırık bir fiş değil mi?
Belki de yanlış sürünüyorumdur.
Yardım etme!
Kendimi böyle görmek zaten sıkıcı,
Bir başkasıyla uğraşamam.
Bu bana özel kalsın.
Bak gördün mü?
Kendime özel bir sürünüş arıyorum.

Bu aralar varlığımı hissetmiyorum,
Nasıl kafam bassın en basit şeylere bile.
En basit şeyler ha?
Kimine zor gelir bilemezsin.
Nasıl bu yazdıklarımı,
Ancak şiir sarrafı biri anlayabilir ise...
Onun gibi...

Bu hayatta yoran şey,
Ne aşk, ne tükenmişlik.
Yanlış ve anlaşılma asıl yoran.
Bu anlayışı düzeltmeye zaman kalmadan,
Zaten faturan kesiliyor.
Ne yaparsın?
Bizim faturalar askıda değil.
Ödemeye yanaşan bir hayırsever çıkmaz...

Bir sonun başlangıcı şu an...
Biraz daha uzarsa,
Yerden kalkmaya hala mecalim var,
Çekeceğim o fişi!
Ondan sonra ne şarkılar masum,
Ne şiirler.
Ne plaklar kurtarır, ne kağıtlar.
Dikkat!
Bastığın yerde yatıyorum.
''Üzerimden geç!'' denilen faslı geçtik.
İyi ya da kötü bir şeyler seçtik.

Doğru.
Bu aralar hırçınım.
Atar damarımın atarı zıplamıştır kesin.
O yüzden ne söylediğimin bir önemi yok.
Doğru...
Değil!
Sarhoş değilim ben.
Ayık kafa yazıyorum yahu!
Geçiçi değilim ben.
Hastalık mıyım,
Yoksa saçmalık mıyım?
Değilim!
Dedim ya;
Bilinçliyim yahu!
Dinmez bu fırtına bu şekilde,
Ört pas edilerek.
Karar karardır,
Vazgeçilmez direterek.

Bak senin yüzünden güvensizlik!
Hep senin yüzünden.
Nasıl alındı insan yürekliler bunu üstüne şimdi.
Güven bana!
Aldanma güvensizlik denen oyuna.
Sabaha kadar sarıp sarmalasın seni,
Bendeki sıcaklığı alamazsın.
Çünkü;
Alevlerim bir çakmak gazından ibaret değil,
Emekle, gayretle, çakmak taşıyla yandım ben.
İnancımı sorgulatmam.
İster inan, ister inanma.
İşime geldiği için yanmadım.
Öyle olsa seçeneğim bu mu olurdu?
Akılsızlık ve mantıksızlık.
Yok yok...
Tanıtamadım ben hala kendimi.

Adını güzel manasızlık koymuşum bu sabi sübyanın.
Yürümenin güzel olduğu,
Ama manasızlığın kucağında oturan bir yol bu yol.
Güzel olan seçtik,
Manasızlığı emin ol hiç ilgi çekmiyor.
Uçurum yakın,
Sabır tükenmiş,
Yolu sonu yakın.
Ya kurtuluş, ya yanış.
İşine geleni yap gitsin sevgili okuyan.
Benim işime artık hiçbiri gelmiyor...