Bu karanlık benim
Kendi ellerimle büyüttüm
Alevden kovalarımla su taşıdım
Acıyarak bakarken insanlar
Aldırmadan yürüdüm
Hayal kırıklarının üstüne basa basa
Benim bu karanlık
Islak koridorlarında kaybolduğum
Yeter artık her sabah ölmeye uyanmalarım
Ve her gece ölmeye yatmalarım
Bu benim, karanlık
Kovulduğumdan beri düşlerden
Ellerimde üç şey
Düşecek bir ıssız ada aramaktayım
Bu yalnızlık benim...
Kenan ArmanKayıt Tarihi : 14.12.2012 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!