Işıltı Şiiri - Emre Doğan

Işık zerrelerinin tozlarında saklı kırmızı ve beyaz arasında
Arasan sadece uçar gider bulmaya çalışana eziyet eder.
Kaybolmuş ruhların tanelerini saklar yaprakların terleyen kısımları
Aşağı süzülür bir parça ve kayganca sorar durur dünyanın anlamını.
Geçiyor yalnız insanların başının üstünden, içine giremez
Kaybolmayı göze almadan usulca etrafında dolaşır ay ve dünya gibi
Dünya ve güneş gibi
Sen ve ben
Gibi demek isterdim.

Cesaretini toplasa deler geçer rüyaların hassas kısımlarını yalayarak
Emer bitirir şekeri suya atılan çocuk ağlar gibi yapar kızar güler sonra ağlar
Uyanır sonra sıcacık terler ısıtır içimi bir esinti girer
Çıkamaz hapsolur benliğimin labirentlerine suçlu ve gardiyan gibi
Kuş ve kafes gibi
Sen ve ben
Gibi demek isterdim

Saçlarımın arasına daldırmıştım ellerimi buldum orda masanın üstünde
Dağılmış ve yırtılmış üzeri karalı kâğıtlar demetini kavradım
Başlangıcı belirsiz bir çizgi uzayıp gitmiş düşüncelerimin kıvrımlarına sokularak
Durmuş dinlenmiş ilerlemiş kulaklarımda artık yaklaştı gelecek ve geçmişin kolları gibi
Yağmur ve toprak gibi
Sen ve ben
Gibi demek isterdim.

Sen ve ben
Aynı cümle içinde
Zor gibi.