ömür tükenirken
ben boş bir çerçeveyim sadece
içine resim çizilen
görmek istediğin resmi çiz ve bekle
ben yorgun gönlümü denize bıraktım gitti
hangi dereye aktı hangi dala takıldı hiç bilmem
belki bir okyanusta şimdi
sürüklenmekte belki
asla merakta etmem
üşüyorum ama sürekli
güneşten hep uzakta geçmiş ömrüm
belki artık donma noktasındayım
bir gölgeyim
varlıksız
cisimsiz
sureti olmayan gölge
güneş parla ne olur yüzüme
belki artık gölge olmaktan sıkıldım
ay olmalı yıldız olmalıyım
elle tutunur bir nesne olmalıyım senin gibi
bilemiyorum bir mucize
tak diye inermi gölgeme
ömrüm artık son demlerinde
ben aciz ve sefil bir kakartı gölge
bilemiyorum ki güneşim şimdi nerde...
Kayıt Tarihi : 28.9.2008 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu hayat artık....yok..ahreti düşündüm..orda bile belki yerim yok...karanlıktayım....güneşsizim...üşüyorum....:(
SİZİN ÖZLEMİNİZ GİBİ.....
ÜMİT VAR OLMAK GEREK....HER ŞEYE RAĞMEN.
SAYGILAR.
umduğun morali gücü
bulursun inşaallah hörmet
ve taktirlerimle
Sevgili Kardeşim Sayın: Vildan Altunbaş
Çok güzel bir şiir olmuş.Şiirin hakkı olan ikinci tam puanı Tekirdağ'dan kardeşimin sayfasına gönderiyorum.
Beğenerek ve saygı duyarak Şiirinizi okudum.
Her şeyin sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerim ile Tebrik ediyor başarınızın daim olması dileklerimi kardeşimin sayfasına bırakıyorum.
Kaleminiz her daim kudretli, İlhamınız eksilmesin diyerek; Sevgi ve Saygılarımı sunuyorum.
Dr. İrfan Yılmaz. - TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (5)