Işıklı Dünya Şiiri - Kasım Kobakçı

Şafak güçlüce değer, zirvenin berrağına,
Zulmet sonlanıyorken, bak ışık kaynağına,
Ceylan, geyik yönelir, vadinin toprağına,
Gündüz aydınlanırken, can gelir yaprağına.
Şehirde sabah anı, nurlar saçar çevreye,
Alevin parıltısı, neşe katar bölgeye.
*
Gezegende coşku var, hemen parlamak için,
Işığınla kainat, gölgeyi kovmak için,
Denizdeki yeşil dal, güneş tutmak için,
Kartallarda kanat var, göğe fırlamak için.
Şehirde sabah anı, dostum çıkar haneden,
Kuşların cıvıltısı, gelirken minareden.
*
Boşlukta öbek öbek, hüzme yoğunlaşıyor,
Bakışında pırıltı, deryaları aşıyor,
Düşlerin yaldız yaldız, her yana ulaşıyor,
Gündüzün şenlik anı, kalbine bulaşıyor.
Şehirde sabah anı, dinç hayallerden kalma,
Sokaklarda bir telaş, sakın geri planda kalma.
*
Zifirin yorgunluğu, ulaşınca sabaha,
Güneş doğmaktayken, sen sarılırsın feraha,
Bir neşe canlanınca, gülümsersin duayla,
Rengin aksedince, yarışırsın aynayla.
Şehirde sabah anı, uzar gider öğlene,
Boyandıkça boyanır, parlayan o şölene.
*
Aydınlık dalga dalga, doluyorken camlara,
Efsane yiğitleri, başlıyor akşamlara,
Bir canlılık yayılır, çiçeklerin balıyla,
Işığa bürünür, moruyla sarısıyla.
Şehirde sabah anı, gür bir şarkı söylenir,
Işıklı dünya başlar, her bir zerre eğlenir.