Işıklarını topluyor güneş

Işıklarını topluyor güneş

gitti yıllar anlımda unuttu yollarını
göz acısı bundan sığmaz avuç sarnıcına
ışıklarını topluyor güneş,
kapansın diye uykusuna sarmaşık.
doyamadan gözlerim denize kapaklarına saklanacak
canım sende kaldı belce
yine de yüreğin sıkılmasın.
dert oldu içime esrarın
göğsüme asılı çırağım söndü.
ateşini harla aynı balçıktanız
eşitimsin unutma yaşam eşitim.
yardım istedi gözüm karanlığından
kim ateşe verdi güneşi ufukda kim
bak tahtına kuruluyor karanlık
kalbim sonsuz uyusa solunda bari.
şair güldür giysisi diken.
görme ve işitme duvarını aşar,
dizelerimdeki tatlar kokular.
ve bulaşıcı oldukça yaşar bilirim.