Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Zengin dilimizin muazzam kullanımı özge anlatımdaki o nazenin dokunuşlarla yine muhteşemdi.
Kutlarım sayın üstadım.Saygımla.+10
Evet, çok güzel .teşekkürler.mustafa-sufist_05
Evet, çok güzel .teşekkürler.mustafa-sufist_05
Evet, çok güzel .teşekkürler.mustafa-sufist_05
ilk martılar son çığlıklarının tatlı düşlerindeyken
ve bitmeyecek senfoniler henüz başlamamış ve salon boş
orkestra üyeleri hazır ama maestro yerini almamışken
bir fısıltı ol, dol bir yol bulup gözlerimden bütün benliğime
yoksa ne şehir bir çare bulabilir ne ölüm sensizliğime.
bazen en kalabalık olduğunda bile çevremiz kendimizi okadar yalnız hissederizki -başlarız kendi içimizde kendimizi aramaya................kalemin daim olsun şiir dostu
abdullah oral
Ben de anlayamam bazen. neden susar şehir ve karanlıkta yüzer tüm ışıklar yanarken? Arada yaşadığımız yalnızlık duygularından biri olmalı diye düşünürüm. Güzel selamlar.
evet, ışıklarını söndürme, susma şehir... her ışık söndükçe şehre bağlayan geride kalanlardan da kopuyor gibi damarları... koparılı olanlarında ise, uzaklarda yaşanamıyan hatırası sadece kalan, gerçekle hayal arasında, sanki sönük ışıklar gibi... ışıklarını söndürme, susma şehir... ağlaya da bilir miyim...
yüreğinize sağlık, sevgiyle, saygıyla
bir bir söndükçe ışıklar bir bir kopar sanki beni şehrime bağlayan damarlar.. selamlar..
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta