şehir; yak ışıklarını yüzünü çevirme benden
karanlıktan çok korkarım, gülemem aydınlığı görmeden
oysa ışıkların sönme vakti çoktan gelip geçmiştir
okunan kitapların son sayfaları yerlerinden koparılmış
Üsküdar ‘ın çatı katlarında tozlu zeminlere serilmiştir.
yıldızlar bile kız kulesinden saklanırlar bu saatlerde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
