şehir; yak ışıklarını yüzünü çevirme benden
karanlıktan çok korkarım, gülemem aydınlığı görmeden
oysa ışıkların sönme vakti çoktan gelip geçmiştir
okunan kitapların son sayfaları yerlerinden koparılmış
Üsküdar ‘ın çatı katlarında tozlu zeminlere serilmiştir.
yıldızlar bile kız kulesinden saklanırlar bu saatlerde
son vapurlar demir atmışlardır artık, iskelelerde.
sen bize bakma, tercihimizi sert alkolden yana koyduk
okuyacak kitaptan önce sevişecek yataklarımızı serdik
son sayfalarını kitapların, yırtmak istemiyorduk.
şimdi bir balkon sefası, saçların uçuşurken rüzgarlardan
duyuyoruz ki bir başka ışığın söndü haberi geliyor adalardan.
ilk martılar son çığlıklarının en tatlı düşlerindeyken
ve bitmeyecek senfoniler henüz başlamamış ve salon boş
orkestra üyeleri hazır ama maestro yerini almamışken
bir fısıltı ol, dol bir yol bulup gözlerimden bütün benliğime
yoksa ne şehir bir çare bulabilir ne ölüm sensizliğime.
şehir; çıkar sesini, şarkılarını esirgeme benden
sessizlikten çok korkarım, dinleyemem yüreğimi seni görmeden
Kayıt Tarihi : 13.4.2007 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zengin dilimizin muazzam kullanımı özge anlatımdaki o nazenin dokunuşlarla yine muhteşemdi.
Kutlarım sayın üstadım.Saygımla.+10
ve bitmeyecek senfoniler henüz başlamamış ve salon boş
orkestra üyeleri hazır ama maestro yerini almamışken
bir fısıltı ol, dol bir yol bulup gözlerimden bütün benliğime
yoksa ne şehir bir çare bulabilir ne ölüm sensizliğime.
bazen en kalabalık olduğunda bile çevremiz kendimizi okadar yalnız hissederizki -başlarız kendi içimizde kendimizi aramaya................kalemin daim olsun şiir dostu
abdullah oral
TÜM YORUMLAR (8)