Işıkları yakmayın
Bırakın karanlık kalsın odam...
Utanırım
Gözyaşlarımı kimseler görmesin
Hissettiklerimi bilmesin kimse
Karanlık bitmesin..
Ben alışığım karanlıklara
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Işıklar bölsede karanlılarda hüzün saklıdır...Ağlamak güzeldir..Hiç deyilse hüzün boğulur gider göz yaşlarımızda..
Saygılar...
Adem Tetik
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta