Işıklar Uyanmadan Şiiri - Özlem Şahin

İhtilal ayaklanmadan önceydi seni sevişim.
Cezalarla tanışmadan evveldi sana sarılışım.
Yıldızlar dolardı mavi gökyüzü sana bakınca,
Hele saçlarına dokununca, yüreğimde dereler akardı.
O gözler ağlamadan önceydi seni sevişim.
Işıklar uyanınca topladılar kitaplarımı,
O seni yazdığım kitaplarımı
bir bir sobada yakıp,
dumana verdim gökyüzünü.
Kayboldu yıldızlar dumanlar arasında,
Gökyüzü dumanlara boğuldu.
Yok artık o eski kitaplar
O eski yıldızlar yok.
Bir bir sevdalar da tükendi, dostlar da…
Bir ben kaldım geçmişten;
Beli bükük,
Yüreği taşlaşmış,
Saçları beyazlamış bir ben kaldım.