Işıklar kapanınca,
Ağırlık yorgan gibi örtülür üzerine.
Çığlık atar sesi kulaklarda,
Nefes nefese ve ter içinde.
Buruşmuş başı yastığında,
Can çekişen papatya gibi.
Gövdesi özgür,kökü toprakta,
Savrulup bükülür bir ileri bir geri.
İkiye böler karanlığı,
Arzuların ve hataların hesaplaşması.
Denklemler,dengeler karışır,
Çaresiz dökülür göz kapakları.
Avucunda birkaç saç teli,
Tırnağında cansız doku,
Ağzında rutubetin tadıyla,
Tırmalar çarşafı o pamuk elleri.
Sabah olur yanaklarında al al,
Çekip gitmiştir ağırlık,
İzli varlığı artık yorgun ve yalnızdır,
Devam eder hayat,ışıklar kapanana dek...
(8.8.2004)
Zehra GayeKayıt Tarihi : 4.7.2007 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlıkta ışığını yitiren,düşen ve düşürülen,solan ve soldurulan hayatlara dair.
Can çekişen papatya gibi.
Gövdesi özgür,kökü toprakta,
Savrulup bükülür bir ileri bir geri.
... hoş bir çalışma ... tebrikler..
çok güzeldi...
tebrikler...
yolumu görecek kadar
yeterince ışık..
selamlarımla..
İ.Selin Deniz
TÜM YORUMLAR (5)