Kasvet örtmüş penceremi,
Süzülsede arada damlalar,
Aydınlanmıyor dört duvar
İç döküşlerim tek, adımlarım yeknesak
Hep sorular var bana bakan
Siyahın beyazı örttüğü dünyamda
Karadır düşlerim
Vereceğim tek cevap
Sadece an düşer
Işıkla çizerken günüme
Ardını bırakır kağıda
Aynalardan bakar gözlerim
Gölgelere karışır
Çizse bile yolumu
Puslu ve sisli taşlar
Sokağın acısını
İnsanın yarasını görüyor gözlerim
Yaradan tutuyor ellerim
Gülmüyor fotoğraflarım...
10.12.2024/15:32
Esra ErdoğduKayıt Tarihi : 10.12.2024 16:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her gün yürüdüğümüz sokaklar, her zaman dilimizde olan kelimeler… Ruh halimize göre şekilleniyor belleğimizde. Sıradan bir insanım, sıradandır kelimelerim, göz görürse, söz varırsa gideceği yere kıymetleniyor. Yorumunuz için teşekkür ederim.
Yorumunuz için teşekkür ederim.Saygılar…
TÜM YORUMLAR (2)